Abe en ik

Als ik een kat krijg, noem ik hem Bonaparte.

Vaste gast Abe zou dat kunnen waarderen.
Hij heeft een voorkeur voor schimmige dictators, grote leiders en
ander historisch verantwoord personeel van de geschiedenis.

Hij leest over zowel zij die behept zijn met onwaarschijnlijk veel kwaad in de zin, als zij die de goedheid zelve propageren. Abe's boekenkast laat zich lezen als een geschakelde biografie van grote mannen.

(Vrouwen nog niet - wacht nog een jaartje of vierhonderd en zij zullen de boekenplanken bezetten [vierhonderd? Oké, laat ik uitgaan van korter].)

Abe en ik, als we ooit gaan samenwonen
moeten we maar een bibliotheek betrekken.

Zijn biografieën naast mijn dikke pillen over religie.
Zijn kookboeken naast mijn emancipatoir verantwoorde literatuur.

Bonaparte zou er tussen rondscharrelen, de ruggen van de boeken zacht zijn kopjes gevend.
Zo zijn katten. Geen enkel onderscheid des persoons.

Aan de leestafel nuttigen we ons brood van boekweitmeel. In de soep borrelt lettertjespasta omhoog. In het yoghurttoetje zijn stukjes verkruimelde hazelnoot te vinden, maar dat heeft dan weer verder niets met lezen te maken.


-------------------------------------------------------------------------------------
Illustratie: http://www.vladstudio.com